ديشب براي خودم چه عاشقانه گريستم
دلتنگ مثل هميشه در سكوت خانه گريستم
تنديس بغض دلم شكست
ذره ذره شدم خدا از بس كه مبهم و بي نشان در اين كرانه گريستم
در چارچوب دل زخميم به ياد تو آهسته آهسته بي بهانه گريستم
آري زبان دلم بريده شد از غم بي وفايي ها
وقتي در سكوت خانه دلم شكست آه ...
اي خدا تنها تو در کنارم بودي
وقتي كـه من بـاخته باشم ،
وقتي كه از ياد رفته باشم
وقتي كه سوخته باشم ...
زوزه هاي سگي بيمار كه زندگي ام را دريده است
باشد يا نباشد تفاوتي نخواهد كرد
اينجا آفتاب مي تابد ...اما هوا سرد است
رهگذري بيكار با نوك خنجرش
نامش را بر ديواره ي متروكه ي قلبم حك كرده است ...
نمي داني كه جاي هر حرفش چقدر درد دارد آه ... اي خدا ... آه
آه خدايا تنها تو در کنارم بمان ... تنها تو